Szafirek groniasty - Muscari botryoides

Szafirek groniasty to roślina cebulowa należąca do rodziny szparagowatych (Asparagaceae). W środowisku naturalnym występuje w krajach basenu Morza Śródziemnego oraz w Azji.

Szafirek groniasty to bylina wytwarza niewielkie cebule (5-6 cm w obwodzie). Dorasta do 20 cm wysokości i ma wzniesiony pokrój. Liście szafirka groniastego są zielone, wąskie i dość długie. Największą ozdobą rośliny są groniaste kwiatostany, składające się z wielu drobnych kwiatów niebieskiego, fioletowego lub białego koloru. Szafirek groniasty kwitnie od kwietnia do maja.

Szafirek groniasty jest rośliną łatwą w uprawie. Dobrze rośnie na stanowiskach lekko zacienionych, osłoniętych od zimnych wiatrów. Najlepsze dla szafirka groniastego jest podłoże żyzne i przepuszczalne, jednak roślina toleruje również słabsze typy gleb. Cebule wykopuje się i przesadza w czerwcu, gdy nadziemna część zaschnie po kwitnieniu. Roślina może zimować również w gruncie. Głębokość sadzenia zależy od wielkości cebul, zwykle jednak wynosi 6-8 cm. Szafirek z reguły nie wymaga podlewania. Przed i w czasie kwitnienia warto zasilić go dawką nawozu (np. wieloskładnikowego). Szafirki rozmnaża się przez podział cebul lub oddzielanie cebulek przybyszowych.

Szafirek groniasty nadaje się do tworzenia niskich, wielogatunkowych rabat wiosennych. Ze względu na nieduże wymagania glebowe znakomicie sprawdzają się na skalniaki. Najlepiej prezentuje się posadzony w większych grupach. Szafirki nadają się także do uprawy pojemnikowej.

Zobacz galerię 9 zdjęć

Autor: Gettyimages

Szafirek groniasty