Serduszka kapturkowate - Dicentra cucullaria

Serduszka kapturkowate to roślina należąca do rodziny makowatych (Papaveraceae). W środowisku naturalnym rośnie we wschodniej części Ameryki Północnej, porasta lasy, brzegi rzek i strumieni, skaliste zbocza oraz wąwozy.

Zobacz galerię 3 zdjęcia

Autor: www.thinkstockphotos.com

Serduszka kapturkowate

Ze względu na kształt kwiatów jest potoczne nazywana “bryczesami Holendra”. Bylina osiąga 20-30 cm wysokości. Ma kępiasty pokrój i pierzaste liście składające się z trzech listków i długiego ogonka. Kwiaty wyrastają na okazałych pędach kwiatostanowych. Mają kapturkowaty kształt i białożółtą barwę. Kwitnie najczęściej od kwietnia do maja.

Serduszka kapturkowate dobrze czuje się na stanowiskach lekko zacienionych – pod osłoną drzew. Preferuje gleby żyzne, przepuszczalne, próchnicze, dobrze zdrenowane, umiarkowanie wilgotne. Nie lubi gleb podmokłych. To gatunek mrozoodporny. Można go sadzić jesienią lub wiosną. W czasie susz wymaga podlewania. Warto go umiarkowanie dokarmiać – szczególnie nawozami organicznymi. Po kwitnieniu czasem szybko zanika – szczególnie uprawiany na glebach suchych. Zregeneruje się dopiero w następnym sezonie. Może być atakowana przez mszyce.

Serduszka kapturkowate to oryginalna bylina nieczęsto spotykana w polskich ogrodach. Nadaje się to tworzenia cienistych rabat. Szczególnie dobrze prezentuje się w ogrodach naturalistycznych, leśnych i wiejskich. Można uprawiać ją w pojemnikach. Indianie północnoamerykańscy wykorzystywali roślinę jako naturalny lek – do oczyszczania krwi i leczenia chorób skóry.